ομόσφυρος

(I)

ὁμόσφυρος, -ον (Α)

1. αυτός που περπατά συντροφιά με κάποιον, συνοδοιπόρος

2. (κατά τον Ησύχ.) «ὁμόσφυρος

ἀδελφή»

3. (κατά το Μέγα Ετυμολογικόν) «ὁμόσφυρος ὁ ἀδελφός, διὰ τὸ περὶ τὰ αὐτὰ σφυρὰ τῆς μητρὸς πεσεῑν γεννηθέντα».

[ΕΤΥΜΟΛ. < ομ(ο)-* + σφυρόν «αστράγαλος» (πρβλ. λευκό-σφυρος)].

————————

(II)

ὁμόσφυρος, -ον (Α)

(κατά τον Ησύχ.) «ὁμόσφυρος... τῆς δὲ τρίτης συλλαβῆς ἐκτεινομένης, δηλοῑ τὸν ὁμόχωρον, σφῡρα γὰρ τῆς σπορίμου γῆς τὸ μέτρον».

[ΕΤΥΜΟΛ. < ομ(ο)-* + σφῦρα «μέτρο γης, εκτάσεως»].